Arap Mağrip Birliği Nedir?

Arap Mağrip Birliği

Arap Mağrip Birliği (AMU), Tunus, Cezayir, Fas, Libya ve Moritanya tarafından üye ülkeler arasındaki ticareti geliştirmek amacıyla oluşturulmuş bir birliktir. Bununla birlikte, hareketsiz olarak kabul edilir, çünkü kuruluşundan bu yana herhangi bir ilerleme kaydetmemiştir. Aslında, üye devletler tarafından yapılan büyük toplantı 2008 yılına dayanmaktadır.

AMU’nun Yaratılışı

Sendika 17 Şubat 1989'da Marakeş'te Morroco'da kuruldu. Başlangıçta, sendika fikri, Fas ve Tunus'un bağımsızlık kazanmasından sonra 1956 gibi erken bir zamanda önerilmişti. Bu üye ülkelerin katıldığı ilk zirve 1988'de Mağrip'te gerçekleşti. Sendikanın öncelikli hedefi, bölgede işbirliğini ve kurumsal bütünlüğü sağlamaktı. Birliğin amaçlarından bazıları şunlardır:

Uluslararası diyaloga katılmak.

Üyelerinin bağımsızlığını sağlamak.

Diğer amaçların yanı sıra, üyelerin varlıklarını korumak.

Aslında bölge, diğer birçok kaynak arasında gaz rezervleri, fosfatlar ve petrol rezervleri gibi bazı doğal kaynaklara sahiptir. Bölgenin Avrupa'ya yakınlığı bir başka avantaj daha yarattı. Üye ülkeler rotasyon boyunca başkanlık yaptılar.

Operasyonlar ve Zorluklar

Sendikanın öncüleri, üye ülkeleri bir araya getirerek siyasi ve ekonomik bağları güçlendirmek niyetindeydiler. Bu bölgedeki ülkelerin çoğu esas olarak Müslümanlardan oluştuğundan, birliğin güçlenmesi bekleniyordu. Ayrıca, yeni bağımsız devletler sosyal ve politik olarak ilerlemeyi hızlandırmak için bölgesel olarak sorunları çözmek için istekliydiler. Minerallerin mevcudiyeti ve bölgenin Avrupa'ya yakın konumda olması beklentileri artırdı.

AMU’nun bölgesel işbirliği hedefleri, birçok faktör tarafından etkilendi. Öncelikle, liderler sendikanın siyasi farklılıklarından kaynaklanan pürüzsüz operasyonlarına önemli bir engel teşkil ediyorlardı. Örneğin, Fas ve Libya cumhurbaşkanları Cezayir’de 1994’te Cezayir’in cumhurbaşkanlığını Libya’ya devretmesini sağlayacak toplantıları atladılar.

Başkanlığı devretme kararı bazı üyeler tarafından iyi karşılanmadı. O zamanki Libya cumhurbaşkanı Muammer Kaddafi, sendikayı “dondurucu” hale getirmenin zamanının geldiğini öne sürdü. Kaddafi'nin yönetimi nedeniyle üye ülkeler memnun değildi. Libya cumhurbaşkanının yönetim şekli, birçoğu onun diktatörlük kurallarından korktuğundan şüpheleniyordu. Sonuç olarak, hareket, halihazırda değişken bir birliğe olan gerilimleri daha da artırdı.

Sendika için bir başka zorluk da Cezayir ve Fas arasındaki sorunları çözmekti. İki ülke, Birliğin faaliyetlerini ve toplantılarını 1990'ların başında Batı Sahra için mücadele ederken felç etmişti. İki ülke diplomatik müdahalelere rağmen sürekli çatışma içindeydiler ve Fas, Batı Sahra'yı kendi krallığına, Cezayir'in muhalefetine ekledi. Batı Sahara'nın Sahra Arap Arap Demokratik Cumhuriyeti olarak bağımsızlık ilanına rağmen, Fas vermedi. Cezayir, o zamandan beri Sahrawi'nin egemenliğini destekledi. Sendikanın toparlanamaması gibi anlaşmazlıklar yüzünden.

Dahası, Libya'nın siyasi istikrarsızlığı birliği daha da felç etti. Kaddafi devrildiğinde, bölge insan kaçakçılığına küresel bir odak haline geldi. Siyasi gerilimler ve anlaşmazlıklar, sendikanın yükselişindeki sorunlarını özetledi.