Düşük Mallar Ve Normal Mallar Nedir?

Düşük bir mal, tüketicinin geliri arttığında talebin azaldığı bir maldır. Bu bağlamdaki yetersizlik terimi, meta kalitesine atıfta bulunur ve mutlaka kaliteye değil. Örneğin, ikinci el giysilerin fiyatı yeni giysilerin fiyatından daha düşük. Tüketicilerin geliri arttığında, yeni kıyafetler tercih edilecek ve böylece ikinci el kıyafetlere olan talep azalmaktadır. ABD'deki şehirlerarası otobüs seferleri başka bir örnektir. Otobüs hizmetlerini kullanmak hava kullanmaktan daha ucuzdur ancak zaman alıcıdır. Gelir arttığında, harcanabilir gelirleri bu harcamaya izin vermek için yeterli olduğu için insanlar taşımacılığı kullanacaklar. Öte yandan, normal mallar, tüketicilerin gelirindeki artışla birlikte taleplerinin arttığı malları ifade eder. Bu yasaya aykırı olan ve Giffen malı olarak bilinen belirli bir alt sınıf ürünler var. Mesela Filistin'de patates fiyatları düşük tedarik nedeniyle yüksek, ancak İrlanda'da patatesler fakirler için bir ürün olarak kabul ediliyor ve çoğu insan bundan kaçınmaya çalışacak. Fakir insanlar et ve yumurta gibi daha lüks ürünleri satın alamıyorlardı ve sebze tüketimlerini artırıyorlardı.

Ekonomide Alt ve Normal Malların Rolü

Düşük gelirli insanlar arasında aşağı mallar en yüksek talep gören ülkelerdir. Bu ürün sınıflarındaki bilgi, farklı iş sınıflarına yol açmıştır. Örneğin, Afrika'da, ikinci el işletme, düşük gelirli gelirleri hedef alan bir gelişen işdir. Öte yandan, Urban Outfitters gibi zincir mağazalar da yayıldı. Çoğu hükümet, normal mal satanlara kıyasla daha zayıf mallarla uğraşan tüccarlara daha yumuşak bir şekilde vergi uygulayacak. Maliyet yükü düşük gelirliler için böylece azalır.

İlgili Uygulamalar

Hükümetler ve araştırmacılar, belirli bir ülkedeki yaşam standartlarını ölçmek için aşağı ve normal malların talep ve arzını kullanabilirler. Düşük mal talebindeki bir artış ve aynı zamanda normal mal talebindeki genel bir düşüş, verilen ekonomide kötü ekonomik zamanlara işaret etmektedir.

Zaman İçindeki Evrim

Geçmişte, düşük kaliteli mallar genellikle düşük kalitedeydi. Bu, kırılmış yumurtalar ve üretim kusurları olan ayakkabılar gibi şımarık ürünleri de içerir. Ancak, zamanla, çoğu tüketici maliyet bilincine sahip oldu ve şirketler birincil ürünler olarak aşağı mal üretmeye başladılar. Çin gibi bazı ülkeler, özellikle elektronik ürünler gibi bu tür ürünlerin üretimi ile tanınırlar. Öte yandan, Alman ve Japonya gibi ülkelerin bilhassa motor endüstrisinde normal ve üstün ürünler ürettiği iyi bilinmektedir. Tüketici bu nedenle satın alma gücüne göre nereden satın alacağını kolayca bilecektir.

Kavramın Övgüleri ve Eleştirileri

Ekonomistler, daha fakir tüketicilerin daha varlıklı kişiler gibi kamu hizmetlerinden yararlanmasına yardımcı olduğunu savunarak, ürünlerin kalitesiz ya da normal olarak sınıflandırılmasını övdü. Örneğin, düşük gelirli bir kazanan, çocuğuna bir motosiklet yerine bir bisiklet alabilir. Çocuk bisikletle neredeyse bir motosiklet satın almış olan çocukla aynı memnuniyeti yaşayacak. Bir başka örnek, bir otobüs kullanarak seyahat eden ve bir uçağı kullanarak başka biri. Her ikisi de hedeflerine ulaşacak, ancak otobüsü kullanan kişi bunu daha düşük bir maliyetle yapacak. Ancak eleştirmenler, yalnızca tüketicilerin gelirini ve emtia değerini değil, emtia talebini belirleyen pek çok faktör olduğunu öne sürdüler. Tatlar ve tercihler, yaş, ikame edicilerin ve takviyelerin mevcudiyeti ve ayrıca yaş gibi faktörler, verilen herhangi bir ürünün talebini önemli ölçüde etkiler.