Titicaca gölü, Güney Amerika
5. açıklaması
Titicaca gölü, Güney Amerika'daki en büyük göl ve dünyanın gezilebilir en yüksek gölüdür. Bu And gölü, Peru-Bolivya sınırı boyunca deniz seviyesinden ortalama 12.507 fit yüksekte bulunur. Toplam derinliği yaklaşık 351 feet. Suchez, Huancané, Coata, Ramis ve Ilave nehirlerinin tümü gölün su hacmine katkıda bulunur. Ek bir 20 nehir de göle akıyor. Yaklaşık 41 yerleşim adası gölün yüzeyini çizer. Göl, Tiquina Boğazı ile birleştirilen 2 ayrı alt havzadan oluşmaktadır. Lago Grande daha büyük bir alt havza, Lago Pequeño ise daha küçük bir alt havzadır.
4. Tarihsel Rol
Titicaca adı, Puma Kayası olarak yorumlanan “Titi Khar'ka” yerel lehçesinden gelmektedir. Bütün gölün şekli, uzun kulaklı bir tavşanın üzerine sıçrayan bir pumaya benzer. Titicaca gölü Uros denilen 44 insan yapımı kamış ada ile ünlüdür. Bu yerleşik yüzen yapay adalar, tehdit ve saldırı durumunda adalarını hareket ettiren bazı yerli halk tarafından tutulan antik geçmişin bir kalıntısıdır. Kamış adalarında ayrıca kamış gözetleme kuleleri vardır. Diğer 41 toprak adası da Güney Quechua konuşanı olan yerli halklar tarafından iskan edilmektedir. Aslında, her ada, eşsiz bir geleneksel yaşam tarzı ile Tiwanaku, Quechua ve Inca gibi kendine özgü bir kültüre sahiptir.
3. Modern Önem
Bugün turizm, Titicaca gölü üzerinde yaşayan yerli halkların yaşamları için büyük ekonomik öneme sahip. Yerli sanat eserleri ve el sanatları da turistler için popüler ürünlerdir. UNESCO, adalarda üretilen tekstili "İnsanlığın Sözlü ve Maddi Olmayan Mirasının Başyapıtları" olarak onurlandırdı. Turizm için en popüler adalar Taquile Island, Amantaní, Isla del Sol, Isla de la Luna, Suriqui ve Uros'dur. Yerli halkı balıkçılık, patates tarımı ve teraslı kinoa, baklagiller ve sebzecilikle uğraşır. Sığır yetiştiriciliği de göl halkının ekonomik ihtiyaçlarına katkıda bulunur. Titicaca gölü, bölgenin ekonomik değerine katkıda bulunan uskumru ve alabalık gibi yüksek ekonomik değerli balık popülasyonlarına sahiptir.
2. Habitat ve Biyoçeşitlilik
Bir yıl boyunca soğuk hava, Titicaca Gölü'nün içindeki ve çevresindeki iklimi temsil eder. Yıllık yağış yaz fırtınası tarafından iletilen yaklaşık 24 inç. Soğuk sabahlar ve geceler kış mevsimini karakterize eder. Göl, engebeli araziye ve kayalık ovalara sahip olağan adalara sahiptir. Kıyıları sazlıklarla canlı. Bazı adalarda antik kalıntılara sahip dağlar vardır. Gölün çevresindeki topoğrafyası ekim alanlarından engebeli arazilere kadar çeşitlilik gösterir. Fauna, Titicaca su kurbağası ve Titicaca Grebe gibi endemik türlerden oluşur. Kabuklu deniz hayvanları ve salyangozlar gölün sığ sularında bulunur. Endemik tatlı su karidesleri, boyutlarından küçücük ila 13 inç arasında değişen daha derin kısımlarda bulunabilir. Ayrıca, göldeki balık türlerinin yaklaşık% 90'ı endemiktir.
1. Çevresel Tehditler ve Bölgesel Anlaşmazlıklar
Bolivya, Peru ve AB, 1991-1993 yılları arasında “Taşkın Önleme Ana Planı ve TDPS Sisteminin Su Kaynaklarının Kullanımı” adlı bir ana plan hazırladı. Bu proje, sistemin gelecekteki gelişimi için referans olacaktır. Bu plan, Titicaca gölü bölgesinde insani gelişmeyi de içermektedir. İki ülke gölü paylaşıyor olsa da, her ikisi de su kaynaklarının yönetiminde hiçbir anlaşmazlık olmadan işbirliği yapıyordu. Göle tehditler, nüfus dolu adalardan ve sahil şeridinden gelen atıklardır. Toprak erozyonu ve yıkımı da ele alınması gereken konulardır. Tarım arazilerinin aşırı kullanımı, yayla bölgelerinin çoğunu etkiler. Madencilik ayrıca kirleticileri aşağı bölgelere de getiriyor.
