Top Ayakkabı İmalat Ülkeleri

Sadece ihracatı sayan 2014 yılı, dünya çapındaki ayakkabı satışlarının 60, 4 milyar dolara ulaştığını ve bununla birlikte iç ve perakende satışlar dahil toplam satışların çok daha yüksek olduğunu gördü. Avrupa kıtası, 2014 yılında 29, 2 milyar dolara ulaşan deri ayakkabı ihracatında en yüksek dolar değerine yol açtı. Ancak, Asya kıtası, aynı yıl ihracat satışlarında 28, 4 milyar dolara ulaşarak çok geride kaldı. Bu rakamlar, 2010-2014 arasında yüzde 32.1'lik bir artışa işaret ediyor. Özellikle Vietnam ülkesi ayakkabı ihracatı satışlarını dönem boyunca yüzde 150 artırdı. Bu arada Hindistan'ın satışları% 58.6 arttı. Bir ülkeyi üst düzey bir ayakkabı üreticisi yapan, birkaç faktöre bağlanabilir. Bunlar arasında işçiler, maliyetler, yatırım ve elbette talep yer alır.

10. Türkiye (yılda 175 milyon çift)

Türkiye yılda yaklaşık 175 milyon çift ayakkabı üretiyor. Gelişen Türk deri endüstrisi ayakkabı üretimi için iyi bir temel sağlar. Ayakkabı üreticileri burada bot, spor ayakkabı ve terlik üretir. Ülkede yaklaşık 6.887 katılımcı ayakkabı şirketi var.

9. İtalya (yılda 205 milyon çift)

İtalya yılda yaklaşık 205 milyon çift ayakkabı üretiyor ve ünlü markaları ve derileri dünyanın en çok tercih edilenleri arasında. İtalya, İtalyan modası için tasarımcı ayakkabı üreten küçük üretim ekipleriyle tanınır. Buradaki tasarımcılar genellikle dünya çapında perakende satış için bayan ve erkek yüksek kaliteli ayakkabılar konusunda uzmanlaşmıştır.

8. Meksika (yılda 245 milyon çift)

Meksika, Tayland ile karşılaştırmalı olarak yıllık yaklaşık 245 milyon çift ayakkabı üretiyor. Nitelikli yerel işçilik, iyi tasarımlar ve kaliteli malzemelerin tümü ülkeyi ayakkabı ihracatçıları için üretim üssü yapmaktadır. Ünlü kovboy çizmeleri, yerel perakende ve ihracat için el yapımıdır.

7. Tayland (yılda 245 milyon çift)

Tayland, yıllık 245 milyon çift ayakkabı üretimine sahiptir. Ayakkabı üretimi kapsamında spor ayakkabıları, öğrenci ayakkabıları, sandaletler ve moda ayakkabıları bulunmaktadır. Tayland'ın kaliteli deriye ve düşük toptan eşya fiyatlarına ulaşması ülkeyi ayakkabı alıcıların hayali haline getirmiştir.

6. Pakistan (yılda 295 milyon çift)

Pakistan, yılda 295 milyon çift ayakkabı üretimi ile geliyor. Pakistan Uluslararası Ayakkabı Fuarı ve Pakistan Ayakkabı Üreticileri Birliği bu çıktıyı dünya çapında daha alakalı ve tanınmış hale getirdi. Farklı ülkelerden birçok uluslararası ayakkabı markası, yerel üretim tesislerini de ülkeye dayandırıyor.

5. Endonezya (yılda 660 milyon çift)

Endonezya yılda yaklaşık 660 milyon çift ayakkabı üretiyor. Bu rakam, yerel markaların yanı sıra ihraç edilecek uluslararası markaların ayakkabılarını da içermektedir. Düşük ücretler ve iyi iş kalitesi, Çin ve Kore'den ayakkabı üreticilerini bile cezbetti.

4. Vietnam (yılda 760 milyon çift)

Vietnam yılda 760 milyon çift üretiyor ve son yıllarda üretimini neredeyse yüzde 150 artırıyor. Daha da şaşırtıcı olan bu üretim, yüzde 90'lık ihracat kapasitesine sahip. Vietnamlı ayakkabı üretimi deriden kanvas ayakkabıya, spor ayakkabılardan sandalete kadar uzanıyor.

3. Brezilya (yılda 895 milyon çift)

Brezilya, yıllık üretimde hem ihracat hem de yurtiçi satışları ifade eden 895 milyon çift ayakkabı ile geliyor. Yüksek kaliteli derisi ve düşük ücretleri bunu mümkün kılmıştır. Brezilya ayakkabı endüstrisi de ihracat pazarını daha da genişletiyor.

2. Hindistan (yılda 2, 1 milyar çift)

Hindistan yılda 2, 1 milyar çift ayakkabı giyme üretimi ile ikinci sırada geliyor. Son yıllarda üretimi yüzde 50 arttı. Yüksek kaliteli ve düşük fiyatlı deri ve işçilik böyle bir artışı mümkün kılmıştır. Ayrıca, Hindistan tüketim vergilerinin son zamanlarda yüzde 6'ya düşürülmesine yardımcı oldu. Hintli ayakkabıcılar ana odak noktası erkeklerin ayakkabısı.

1. Çin (yılda 12, 6 milyar çift)

Çin, uzun yıllardır ayakkabı üretimine öncülük ediyor ve bugün yılda 12.6 milyar çift ayakkabı üretmeyi sürdürüyor. Yıllık toplam üretimi, diğer ülkelerdeki bazı ihracatçı gruplarının toplam üretimine kıyasla çok büyük. Büyük bir iç pazar, Çin'deki asgari ücret artışları ve fazla mesai ücretleri (bu da yerli tüketicilere daha fazla isteğe bağlı gelir sağlar) ve daha güçlü bir para biriminin, bu kadar büyük bir çıktının korunmasına yardımcı olmaktadır.